Dzieci, jako najdroższy skarb Pana Jezusa, niechaj z miłością pielęgnują, dokładając wszelkich starań, aby w młodziutkie umysły wkorzeniać gruntowne poznanie Chrystusa i miłości Boga.
bł. Edmund Bojanowski
Założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny
Życie i działalność
Edmund Bojanowski urodził się 14 listopada 1814 roku w Grabonogu, był synem Walentego i Teresy z Umińskich. Jego matka była siostrą generała Jana Nepomucena Umińskiego. Wychował się w katolickim domu, w którym pielęgnowano również patriotyczne tradycje.
Od dziecka zmagał się z problemami zdrowotnymi, co wpłynęło na jego edukację. Początkowo uczył się prywatnie w domu. W 1832 roku rozpoczął naukę na Uniwersytecie Wrocławskim jako wolny słuchacz, później formalnie został studentem. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, między innymi z historii sztuki, muzyki, psychologii i logiki. Nie ukończył filozofii ze względu na pogarszający się stan zdrowia.
Jego głównym powołaniem była pomoc najuboższym. Bojanowski zakładał czytelnie i biblioteki, wypożyczalnie książek dla biednych, aptekę dla potrzebujących, domy dla sierot. Jednym z najważniejszych przedsięwzięć była ochronka wiejska – placówka wychowawcza dla dzieci wiejskich. W 1850 roku otworzył pierwszą ochronkę w Podrzeczu, co dało początek Bractwu Ochroniarek, potem przekształcającemu się w Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny.
Bojanowski opracował regułę dla swego zgromadzenia świeckiego – choć sam pozostał osobą świecką. Współpracował przy tym z duchownymi, między innymi z księżmi: Henrykiem Kajsiewiczem i Piotrem Semenenką oraz z Józefem Koźmianem. Statuty jego zgromadzenia zostały tymczasowo zatwierdzone w 1855 przez arcybiskupa Leon Przyłuskiego; ostateczne zatwierdzenie nastąpiło w 1866 pod kierunkiem arcybiskupa Mieczysława Ledóchowskiego.
W 1869 roku Bojanowski podjął próbę wstąpienia do seminarium duchownego w Gnieźnie, marząc o kapłaństwie. Jednak jego stan zdrowia – zwłaszcza gruźlica – uniemożliwił mu ukończenie formacji duchownej.
Zgromadzenie i rozwój
Główne dzieło Bojanowskiego – Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny – rozwijało się za jego życia. Do czasu jego śmierci, zgromadzenie miało już liczne domy (22 domy) oraz około 98 sióstr w Wielkim Księstwie Poznańskim. Działały również placówki w Galicji, Królestwie Polskim oraz na Śląsku.
Jego dzieła charakteryzowały się prostotą, bezpośrednią pomocą, praktycznym zaangażowaniem w edukację i opiekę nad najuboższymi. Bojanowski nie odsuwał się od pracy, często sam uczestniczył w prowadzeniu ochronki, biblioteki czy apteki dla biednych.
Śmierć, beatyfikacja i kult
Po jego śmierci rozwój zgromadzenia trwał dalej. Kult Bojanowskiego w Kościele katolickim rozwijał się stopniowo. W 1998 roku papież Jan Paweł II ogłosił go „czcigodnym” (uznanie heroiczności cnót), a 13 czerwca 1999 roku dokonał jego beatyfikacji w Warszawie. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.